Reclame Klassiekers

Op een regenachtige middag op weg naar Amsterdam voor de tentoonstelling Reclame Klassiekers. De tentoonstelling is in de Beurs van Berlage. Er komen vele typische Nederlandse Reclames langs zoals ‘Even Apeldoorn bellen’ en Calvé pindakaas.

Het eerste wat meteen opvalt zijn de vele Oranje rages bij het typische Hollandse hoekje. Iedereen kent ze wel de Unox muts en de Bavaria jurkjes. Dit zijn goede middelen van reclame. Tijdens de Nieuwjaarsduik draagt iedereen een Unox muts. Dit wordt door heel Nederland uitgezonden.

Nederlanders houden van rages en verzamelacties. Dit krijgen ook de supermarkten door. Een oranje Wuppie of Welpie. En kennen jullie ze nog de Flippo’s? Nu zijn er de voetbalplaatjes. De grote supermarkten Albert Heijn en C1000 zijn hierbij elkaars concurrenten. De supermarktmanager uit de reclames van Albert Heijn krijgt ook een eigen plekje tijdens de tentoonstelling. Hij staat symbool voor Albert Heijn.

De serieuze issues kwamen ook langs zoals SIRE en zijn befaamde reclame over vuurwerk. Je bent een rund als je met vuurwerk stunt.

Reclames in overvloed. De een nog leuker dan de ander. Maar ik miste toch een reclame van Douwe Egberts. Wel hadden ze Kanis & Gunnik in de serie opgenomen. Daarom voor jullie nog even de mooiste reclame in mijn ogen van Douwe Egberts.

Anne Frank huis

Toerist spelen in eigen land is soms toch wel leuk. Ik heb altijd al eens naar het Anne Frank huis gewild. Maar door de zeer lange rij voor het huis ben ik nooit gegaan. Tot een paar weken geleden. Samen met mijn moeder naar Amsterdam. Alvast een kaartje gereserveerd zodat we niet in de rij hoefden te wachten. Ideaal geregeld. Het Anne frank huis is een stukje geschiedenis van Nederland. Wat ik eindelijk heb bewonderd.

Het huis staat op de prinsengracht en diende als een bedrijfspand van Frank Otto. Terwijl in het voorste gedeelte het bedrijf gewoon doorgaat, zitten de onderduikers in het achterste gedeelte verstopt, in het Achterhuis. Al snel wordt de toegang verborgen door een boekenkast.

De familie Frank dook onder samen met de familie Van Pels. Hermann van Pels is de zakenpartner van Frank. Samen met zijn vrouw Auguste en hun zoon Peter. Ook Fritz Pfeffer duikt onder bij Frank. Hij is de tandarts. Ze leven in kleine kamertjes en mogen geen geluid maken. Ze lezen, slapen en eten de hele dag. De ramen zijn afgeplakt en de onderduikers kunnen niet naar buiten kijken. “Maar alles is niet zo erg dan ontdekt worden”zegt Anne Frank.

Na twee jaar ondergedoken te zitten worden de onderduikers ontdekt op 4 augustus 1944. Via Westerbork komen de onderduikers in september terecht in het Poolse concentratiekamp. De enige die levend terug keert is Otto Frank.

De Tweede Wereldoorlog is een vreselijke periode. Het achterhuis was erg heftig om te bekijken. Bijna alles was nog in tact. De muur van Anne Frank met haar kranten knipsels om de boel op te leuken. De woonkamer en de keuken met een fornuis. Het toilet was nog in tact. De kamers waren klein en roken muf. Je zou er maar twee jaar in opgesloten zitten, een vreselijke gedachten. Anne Frank zegt: “De wereld zal ook zonder mij verder draaien en ik kan me tegen de gebeurtenissen toch niet verzetten. Ik laat het er op aankomen en doe niets anders dan leren en op een goed einde hopen.” En helaas was het niet goed afgelopen. Het is heel goed dat we het verhaal van Anne Frank kennen en nog kunnen bekijken. Zo onthouden we wat er toen gebeurd is.

Picture it - Viviane Sassen

Tijdens de tentoonstelling ShadowDance kwam ik mooie fotografie tegen van Viviane Sassen. Deze foto’s zijn gemaakt tijdens haar reis door Afrika. Ze verzet zich tegen het eendimensionale beeld dat westerlingen van Afrika hebben. De gezichten of delen van het lichaam van de gefotografeerde zijn gehuld in schaduw. Identificatie is hierdoor bemoeilijkt.

De schaduw die Sassen over het Afrikaanse meisje laat vallen, maakt de gefotografeerde onherkenbaar. Dus eigenlijk is het geen portret.

De rede waarom Viviane de identiteit herkennen bemoeilijkt is dat er zo veel meer naar de vorm gekeken wordt. De identiteit van iemand leid af. Een gedachte achter dit portret kan zijn onherkenbaar door het leven gaan. Op dit moment is dat in onze samenleving bijna onmogelijk. Door de opkomst van internet. Er is veel persoonlijke informatie te vinden op internet. Internetgebruikers worden achtervolgd door internetbedrijven. Zoals een search opdracht bij Google of Bol.com. Een andere manier is social network sites. We houden ons bezig met onze online identiteit. Alles wordt in de gaten gehouden. Anoniem door het leven gaan is bijna onmogelijk.

De foto’s van Viviane zijn mij erg bijgebleven. De tentoonstelling laat je nadenken over de problemen in de wereld. Ik heb zeker een hoop geleerd van deze tentoonstelling. De wereld is een plek waar op dit moment veel verandert. En of veranderingen altijd goed zijn vraag ik me af. Het leven wordt drukker en meer individualistisch. Internet brengt veel goeds met zich mee. Zouden we nog kunnen leven zonder internet? Ik denk het niet. Maar door internet ontstaan er ook een hoop problemen. We hebben nu bijna geen privacy meer. Alles wat we doen op internet wordt gescand en opgeslagen voor een eeuwige tijd, iets wissen is bijna onmogelijk.

Bij deze foto is de persoon ook onherkenbaar gemaakt door de schaduw van een boom. Zo wordt je wel nieuwsgierig gemaakt naar het gezicht.

Always a shadow around

Haruki Murakami (Japanse schrijver)

"It’s true"he said. “No matter how far you travel, you can never get away from yourself. It’s like your shadow. It follows you everywhere.”  

ShadowDance

Een schaduw achtervolgt je overal waar je gaat. Dat maakt een schaduw zo speciaal. Op de tentoonstelling ‘ShadowDance’ in de Kunsthal KAdE in Amersfoort wordt er anders naar beeld gekeken doormiddel van schaduwen. 'ShadowDance' is een groepstentoonstelling met werk van meer dan dertig internationaal opererende beeldend kunstenaars, die een fascinatie hebben voor het effect van schaduw. De tentoongestelde werken verschillen qua inhoud en vorm. De gemeenschappelijke deler is het gebruik van schaduw als cruciaal beeldend middel; en dan in het bijzonder schaduw in beweging. 

Als je binnenkomt, ziet het museum er rustig en verlaten uit. Zodra je het gordijn opent naar de kunsthal is er gelijk beweging en leven. In de video Shadow-Play stoeit kunstenaar Vito Acconci met zijn eigen schaduw. Een metafoor is dat zijn schaduw zijn alterego is en dat het eigenlijk manipulatie is. Want zijn schaduw bestaat wel maar is geen echt persoon. Hij probeert hem neer te slaan maar dat lukt natuurlijk niet. Even stopt hij van verbijstering, maar hij en zijn schaduw weten niet van opgeven.

Een stuk verder op in de hal staat ineens een schaduw van een bekende naakte man. Het abstracte sculptuur ziet er uit als afval maar als er een spot op staat wordt het David van Michelangelo. Hij is het voorbeeld van mannelijke schoonheid uit de Renaissance. Tegenover David staat een ander sculptuur draaiend in de spot. Iedereen staat er om heen en ik vroeg met toch af wat er zo bijzonder aan was. Na een stukje draaien zag ik ineens een man. Eerst had ik nog geen idee. Na nog een keer kijken bleek het de King of Pop te zijn. Slechts op één bepaald moment in de rondgang is overduidelijk een dansende Michael Jackson te zien. Allebei de personen zijn dood maar door de schaduwen worden ze weer tot leven geroepen.

 
 
 
Een stapel boeken verderop in de zaal. Niet zomaar boeken maar twee grote korans in het midden en de boeken ernaast zijn boeken over terrorisme en de islam. De schaduw op de muur is de New York skyline met als hoogste punt de World Trade Center. Die wordt gevormd door de twee korans. De andere boeken zijn volgens de kunstenaar boeken die invloed hebben gehad op de manier waarop men over de wereld denkt. De aanslagen op het WTC hebben veel invloed gehad op de wereld. De boeken zijn een metafoor voor de aanslag op 11 september 2001. De manier van denken is nu anders dan voor de aanslag.

ShadowDance neemt je mee in een wereld van schaduwen en ook in een wereld van de dagelijkse kwesties. Kunst en schaduw worden goed gecombineerd. Tijdens de tentoonstelling ga je op zoek naar de schaduwen. Het gaat om de schaduw niet om het beeld wat er staat. ShadowDance brengt meer dan alleen schaduwen. Ze laten je nadenken over de problemen in de wereld.