Zilveren Camera 2010

Ik loop mijn zelfde route door het drukke station van Amsterdam en zie daar opeens wat hangen. Normaal hing er altijd de NS reisinformatie. Maar dit keer was het iets anders. Ik ben meteen gestopt om te kijken. Het zijn de winnende foto’s van de Zilveren Camera. Ik heb het idee dat mensen ook ineens gaan kijken en stoppen. Mensen blijven toch mensen en doen wat andere doen. Kuddedieren dat zijn we. Ineens staan er een aantal mensen ook te kijken naar de prachtige foto’s in de hal van Amsterdam centraal station. Het zijn veel foto’s uit verschillende genres zoals binnenlands nieuws, sport, portretten, kunst, cultuur en entertainment.

De foto sport vond ik toch echt de meest ontroerende foto. Er kwam meteen een gevoel van verdriet, medelijden en ongeloof. Maar toch had ik ook een gevoel van trots op onze enige echte Sven Kramer. Bijna heel Nederland heeft gekeken naar dit moment. Het moment dat van Sven Kramer had moeten zijn. En dat was het ook maar dan met een heel andere wending. Hij werd de verkeerde baan ingefluisterd door zijn coach. Een dieptepunt in de carrière van schaatser Kramer. Kramer heeft de hele race gedacht dat hij ging winnen. Terwijl heel Nederland en Vancouver al wist dat dit niet zo was. De foto pakt goed de emotie van het moment. Ik vind het een prachtige foto. Waarbij ik kippenvel kreeg op mijn arm.

Een stukje kunst en cultuur zomaar langs mijn route op weg naar de Hogeschool. Ik vind het een heel leuk initiatief. Het is alleen jammer dat mensen op Amsterdam Centraal vaak te gefocust zijn op hoeveel minuten of secondes ze nog hebben om de trein te halen dat ze geen tijd hebben om deze mooie foto’s te bekijken.